Kurtki pikowane

Mimo że kurtki pikowane mają krótką historię, to historia samego pikowania tkanin jest długa. Co ciekawe, pikowano od dawien dawna nie tylko w Europie, ale także w Azji, Amerykach czy w Afryce.

Pikowanie znane jest na całym świecie. Tak jak na całym świecie pikowane kurtki noszą zarówno mężczyźni, jak też kobiety.

Do pikowania, czyli charakterystycznego sposobu szycia, potrzebne są dwie tkaniny. Istnieją także dwa sposoby pikowania, zwłaszcza kurtek, które z zasady mają grubsze materiały: ręcznie, tj. za pomocą igieł lub maszyny do szycia, albo laserowo, dzięki nowoczesnym maszynom.

Proces pikowania wygląda w skrócie tak:

1) przygotowanie dwóch tkanin.

2) wypełnienie przestrzeni między nimi ocieplającym materiałem: wełną, bawełną lub watoliną, itd.

3) charakterystyczne zszywanie ich razem: po skosie, tworząc romby.

☛ Ważne!:
ten wewnętrzny ocieplacz rozprowadzony jest równomiernie. Stąd forma rombu lub karcianego pika oraz pewność, że kurtka pikowana jest w każdym miejscu dokładnie ocieplona.

Polskie słowo „pikowanie” pochodzi z języka francuskiego. Wywodzi się zapewne z dwóch następujących słów: piqûre, oznaczającego „ukłucie”, oraz pique, które znaczy po prostu „pik” (romb i jeden z kształtów w talii kart). Zawiera więc jednocześnie w swojej nazwie sposób łączenia i szycia tkanin, jak też wzór powstały w ich rezultacie.

Dlatego mówimy po polsku: kurtka pikowana, podobnie jak we Francji: manteau surpiqué.

Całkiem łatwo, ale z rozwagą. Podstawową zasadą niech będzie harmonia.

Pikowany wzór na kurtce jest ciekawy, jak też nieco szalony. Oznacza to, że wymaga dobrania reszty odzieży albo w jednolitym kolorze i bez wzorów.

Czasem pasuje dół z delikatnym wzorem w romby, ale nie powinien być zbyt mocny i jaskrawy, a także nie może zajmować całej powierzchni spodni czy spódnicy.